Patronka: matki oraz diecezja gnieźnieńska, Kalisz Wielkopolski i Wielkopolska.

święto – 15 czerwca

Jolanta Helena żyła w XIII i pierwszych latach XIV wieku w Polsce. Urodziła się w 1244 roku w Ostrzyhomiu.

Była córka króla Węgier Beli IV oraz Marii Laskarini. Należała do królewskiej dynastii Arpadowiczów (królów węgierskich). Księżna kaliska i wielkopolska, siostra świętej Kingi.

Wśród krewnych Jolanty Heleny, są święci i błogosławieni czczeni w Kościele katolickim Elżbieta Węgierska – św. Elżbieta z Turyngii oraz księżna halicka, klaryska błogosławiona Salomea Piastówna.

Jako dwunastoletnia dziewczynka wyszła za mąż w Krakowie za Bolesława Pobożnego, księcia kaliskiego. Po ślubie zanim udała się na dwór męża, kilka lat przebywała w Krakowie, w otoczeniu księcia Bolesława Wstydliwego i jego żony św. Kingi. W małżeństwie Bolesława i Jolanty urodziły się trzy córki Elżbieta, Jadwiga i Anna. Jako 35 latka owdowiała, krótko przebywała w Krakowie i wyruszyła do Wielkopolski. Tam osiadła w klasztorze duchowej siostry świętego Franciszka –  świętej Klary w Gnieźnie. Wiodła życie mniszki do końca swoich dni. Błogosławiona Jolanta żyła w aurze świętości.

Zmarła w zgromadzeniu świętej Klary w Gnieźnie /Wielkopolska. Beatyfikacja miała miejsce 14 czerwca 1827 roku, przez papieża Leona XII.  Przekazy informują o wielu cudach mających miejsce przy jej grobie. Relikwie Błogosławionej znajdują się we wczesnogotyckim kościele ufundowanym przez Przemysła II, w Gnieźnie u braci Franciszkanów Konwentualnych pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Antoniego z Padwy.