Patronka: matki, oraz diecezja gnieźnieńska, Kalisz Wielkopolski i Wielkopolska.
święto – 17 czerwca
Jolanta Helena żyła w XIII i pierwszych latach XIV wirku w Polsce. Urodziła się w 1244 roku w Ostrzyhomiu.
Była córka króla Węgier Beli IV, oraz Marii Laskarini. Należała do królewskiej dynastii Arpadowiczów (królów węgierskich). Księżna kaliska i wielkopolska, siostra św. Kingi.
Wśród krewnych Jolanty Heleny, są święci i błogosławieni czczeni w Kościele katolickim Elżbieta Węgierska – św. Elżbieta z Turyngii, oraz księżna halicka, klaryska bł. Salomea Piastówna.
Jako dwunastoletnia dziewczynka wyszła za mąż w Krakowie za Bolesława Pobożnego, księcia kaliskiego. Po ślubie zanim udała się na dwór męża, kilka lat przebywała w Krakowie, w otoczeniu księcia Bolesława Wstydliwego i jego żony św. Kingi. W małżeństwie Bolesława i Jolanty urodziły się trzy córki Elżbieta, Jadwiga i Anna. Jako 35 latka owdowiała, krótko przebywała w Krakowie i wyruszyła do Wielkopolski. Tam osiadła w klasztorze duchowej siostry św. Franciszka – św.Klary w Gnieźnie. Wiodła życie mniszki do końca swoich dni. Błogosławiona Jolanta żyła w aurze świętości.
Zmarła w zgromadzeniu św.Klary, w Gnieźnie /Wielkopolska. Beatyfikacja miała miejsce 14 czerwca 1827 roku, przez papieża Leona XII. Przekazy informują o wielu cudach mających miejsce przy jej grobie. Relikwie Błogosławionej znajdują się we wczesnogotyckim kościele ufundowanym przez Przemysła II, w Gnieźnie u braci Franciszkanów Konwentualnych pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Antoniego z Padwy.
