„Matka ubogich i sierot”

Patronka Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej (serafitki)

Jest proszona o uzdrowienie osób chorych i niepełnosprawnych, niesie pocieszenie w trudnych chwilach

święto – 5 czerwca

Urodziła się w 1828 roku w Szepetówce, mieście na dzisiejszej Ukrainie. Bardzo wcześnie straciła rodziców i wychowywała się u starszej przyrodniej siostry, która dbała o jej rozwój duchowy i edukacyjny.

W wieku 20 lat wstąpiła do zgromadzenia Trzeciego Zakonu Świętego Franciszka z Asyżu, udając się niebawem na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Wracając zatrzymała się w sanktuarium maryjnym Santa Casa w Loreto.

Od 1873 roku przebywała w Warszawie i okolicach. W Zakroczymiu poznała bł. o. Honorata Koźmińskiego, mieszkającego tam po kasacie klasztoru kapucynów w Warszawie, na wskutek represji po powstaniu styczniowym.

S. Małgorzata Łucja pracowała w przytułku dla osób biednych chorych i potrzebujących, który prowadził bł. o. Honorat, a jednocześnie zamieszkałą ze starszymi kobietami, które potrzebowały opieki i wsparcia.

W 1881 roku powstało ukryte zgromadzenie „Siostrzyczki Ubogich”, którego Matka Małgorzata została współzałożycielką dzięki pomocy o. Honorata Koźmińskiego. W latach 1893-1904 powstało kilkanaście nowych domów zgromadzenia sióstr serafitek, między innymi w Oświęcimiu, Żywcu Jarosławiu i Nieszawie. Zmarła 5 czerwca 1905 roku w Nieszawie zastała beatyfikowana 2013 w Krakowie.