Patronka ludzi poddawanych pokusie, wzywana w przypadku kuszenia przez złe moce oraz dzieci cierpiące z powodu „złego oka”, przekleństwa i uroku. Opiekunka chorych dzieci.

święto – 27 czerwca

W ikonografii przedstawiana: w habicie zakonnym sióstr augustianek, z krucyfiksem w dłoni lub z rękoma złożonymi w modlitwie, z krzyżem zawieszonym na piersi.

Żyła we Włoszech – urodziła się około 1290 roku w miejscowości znajdującej się niedaleko Rzymu, w Castel Porziano (obecnie Porchiano del Monte gmina Amelia, Umbria). Pochodziła ze znanej szlacheckiej, włoskiej rodziny Bufalari.

Większość życia spędziła w zakonie wśród tercjarek o regule świętego Augustyna, w klasztorze w jej rodzinnym mieście Castel Porziano, którego została przeoryszą. Odznaczała się gorliwością w modlitwie o ludzkie dusze. Zmarła 27 lipca 1350 roku i została pochowana w kościele Sant’Agostino gdzie spoczywała do 1925 roku, gdy jej relikwie zostały przeniesione do kościoła Santa Monica, a następnie w 2011 roku jej relikwie spoczęły w katedrze, w Amelii.

Niemal natychmiast po śmierci wśród miejscowej ludności została otoczona czcią. W sierpniu 1832 roku papież Grzegorz XVI beatyfikował Łucję, tym samym potwierdzając jej kult. Wiemy z przekazów, iż przy jej grobie miały miejsce liczne uzdrowienia i cuda.

Brat Łucji – Giovanni Bufalari – Jan z Montecorvino, zwany także Janem z Rieti, został także błogosławionym, a jego pamięć jest czczona 1 sierpnia.