Patron: naukowcy, teolodzy, filozofowie, przyrodnicy i nauki przyrodnicze, nauki ścisłe, studenci, technicy medyczni, górnicy.

święto – 15 listopada

Jeden z najwybitniejszych umysłów średniowiecza. Urodził się około 1200 roku w Lauingen (Bawaria, Niemcy), w rodzinie rycerskiej. Prawdopodobnie jako najstarszy syn hrabiego. Jako chłopiec uczęszczał do pobliskiej szkoły, ale już jako młodzieniec studiował w Padwie nauki przyrodnicze i być może prawo.

W 1223 roku będąc pod ogromnym wpływem kazań bł. Jordana z Saksonii, wstąpił do zakonu dominikanów. Jak głoszą przekazy Albert otrzymał łaskę wizji Matki Bożej, która pomogła mu wybrać własną drogę życia. Będąc już kaznodzieją podjął studia teologiczne, które ukończył w Paryżu, w 1245 roku.

Święty Albert w późniejszych latach to człowiek wszechstronny i nietuzinkowy, o ogromnym autorytecie, prowincjał Zakonu świętego Dominika na terenie Niemiec. Ceniony biskup, wspaniały negocjator, naukowiec, badacz przyrody, teolog, filozof i wreszcie wykładowca akademicki – nauczyciel św. Tomasza z Akwinu, z którym w Kolonii założyli wspólnie tzw. studia generalia (szkołę o randze międzynarodowej, uniwersytet średniowieczny).

Zmarł 15 listopada 1280 roku po kilkuletniej chorobie. Został pochowany w Kolonii w kościele św. Andrzeja (St. Andreas Kirche), gdzie do dziś spoczywają jego relikwie. Beatyfikacja miała miejsce w 1622 roku, a kanonizacja odbyła się w 1931 roku. Papież Pius XI ogłosił św. Alberta Doktorem Kościoła.