

Patron: szkoły, zakony Kościoła Wschodniego
święto – 2 stycznia
Urodził się ok. 330 roku w Cezarei Kapadockiej (dzisiejsza Turcja), w rodzinie na wskroś chrześcijańskiej.
Jego najbliżsi: babka – Makryna Starsza, ojciec – Bazyli Starszy, matka – Emmelia, siostra – Makryna Młodsza, a także bracia – Grzegorz z Nyssy i Piotr z Sebasty zostali obwołani świętymi.
Jednak nie koneksje, tylko działalność duszpasterska spowodowała, że św. Bazyli jako święty otrzymał przydomek Wielki i został obwołany doktorem Kościoła.
Skończone ówczesne szkoły stawiały go wśród najbardziej wykształconych ludzi epoki
– w czasach nauki nawiązała się też jego współpraca i przyjaźń ze św. Grzegorzem z Nazjanzu. Wśród największych osiągnięć wymienia się m.in. stworzenie wzorca życia zakonnego Kościoła Wschodniego (podwaliny pod regułę zakonu bazylianów) i konsekwentną polemikę z popularnym wówczas arianizmem.
Pozostawił po sobie nie tylko listy i kazania, ale też pamięć człowieka, który nie bał się wypominać klerowi nieuctwo a bogatym nieuczciwe osiąganie bogactwa.
Wspomagał biednych a w nauczaniu odwoływał się często do przykazania miłości Boga i bliźniego.
Zmarł na początku 379 r. i została pochowany w rodzinnej Cezarei.