Patron: szkoły, zakony Kościoła Wschodniego

święto – 2 stycznia

Urodził się ok. 330 roku w Cezarei Kapadockiej (dzisiejsza Turcja), w rodzinie na wskroś chrześcijańskiej.

Jego najbliżsi: babka – Makryna Starsza, ojciec – Bazyli Starszy, matka – Emmelia, siostra – Makryna Młodsza, a także bracia – Grzegorz z Nyssy i Piotr z Sebasty zostali obwołani świętymi.

Jednak nie koneksje, tylko działalność duszpasterska spowodowała, że św. Bazyli jako święty otrzymał przydomek Wielki i został obwołany doktorem Kościoła.

Skończone ówczesne szkoły stawiały go wśród najbardziej wykształconych ludzi epoki

– w czasach nauki nawiązała się też jego współpraca i przyjaźń ze św. Grzegorzem z Nazjanzu. Wśród największych osiągnięć wymienia się m.in. stworzenie wzorca życia zakonnego Kościoła Wschodniego (podwaliny pod regułę zakonu bazylianów) i konsekwentną polemikę z popularnym wówczas arianizmem.

Pozostawił po sobie nie tylko listy i kazania, ale też pamięć człowieka, który nie bał się wypominać klerowi nieuctwo a bogatym nieuczciwe osiąganie bogactwa.

Wspomagał biednych a w nauczaniu odwoływał się często do przykazania miłości Boga i bliźniego.

Zmarł na początku 379 r. i została pochowany w rodzinnej Cezarei.