Patron diecezji nitrzańskiej i tarnowskiej

święto – 13 lipca i 17 lipca (Słowacja)

Mało wiadomo o wczesnym życiu św. Benedykta. Najprawdopodobniej urodził się w Polsce, lecz nie jest wykluczone, że był Słowakiem jak twierdzą inni badacze. Żył na przełomie X i XI wieku. Dokładna data, miejsce narodzin i pochodzenie nie są znane.

Był duchowym synem i uczniem św. Andrzeja Świerada, lecz nie wiemy czy gdzie dokładnie się poznali. Być może już w Polsce, w Tropie Benedykt należał do uczniów Pustelnika. Bądź też poznali dopiero w klasztorze benedyktyńskim św. Hipolita w Nitrze, do którego udał się na pielgrzymkę Świerad.

Benedykt wraz ze swym nauczycielem po kilkuletnim przebywaniu i posłudze w klasztorze na górze Zobor zamieszkali za zgodą opata niedaleko klasztoru, w pustelni. Oddali się w pełni ascezie i pracy przy wyrębie lasu. Około 1030/34 roku zmarł św. Andrzej. Prawdopodobnie przyczyną jego śmierci było zakażenie, które powstało od noszenia i wrastania w ciało mosiężnego łańcucha lub włosiennicy.

Kilka lat później około 1037 roku zmarł Benedykt. Poniósł śmierć męczeńską, zabity przez zbirów, których w tamtym czasie nie brakowało.

Ciało zmarłego Benedykta przez rok spoczywało nienaruszone w okolicach Trenczyna pilnowane przez ogromnego orła.

Gdy został odnaleziony jego ciało zostało pochowane w klasztorze św. Hieronima górze Zobor. Następnie zostało przeniesione i spoczywa w katedrze św. Emerama w Nitrze. Benedykt został kanonizowany przez papieża Grzegorza VII w 1083 roku i obok św. Andrzeja Świerada należy do pierwszych Polaków powołanych do świętości.