Patron duchowych przywódców

święto – 28 stycznia, 10 lutego, 9 czerwca, 10 czerwca (USA), 18 czerwca

Żył w IV wieku. Urodził się około 305 roku w Nusaybin (Nisibis), w Mezopotamii (obecnie Turcja). Należał do pogańskiej rodziny, a jego ojciec prawdopodobnie był kapłanem.

Efrem będąc nastolatkiem przyjął chrzest i został Chrześcijaninem, na co duży wpływ miał drugi biskup Nisibis św. Jakub. On też wyznaczył Efrema na wykładowcę w szkole teologicznej, oraz wyświęcił go na diakona.

Efrem walczył z herezjami – z arianizmem, orygenizmem i innymi pogańskimi wierzeniami. Jego orężem stał się między innymi dar tworzenia wierszy, hymnów i prozy biblijnej.

Był też znany z głoszenia niezwykłych kazań. Wszystko to stało się podstawą trwania Kościoła i szerzenia wiary chrześcijańskiej już w czasach, w których żył i tworzył Prorok Syryjczyków, nazywany też Kolumną Kościoła. Zmarł 9 czerwca 373 roku w Edeessa pozostawiając po sobie ogromną spuściznę myśli chrześcijańskiej. Papież Benedykt XV ogłosił Efrema Doktorem Kościoła.