św. Hipolit z Rzymu (Hippolytus Rzymski) pisarz kościelny, męczennik i antypapież. Ojciec Kościoła.

Patron koni, Bibbiena (miasto i gmina we Włoszech)

święto – 13 sierpnia

Niewiele wiadomo o pochodzeniu Hipolita, który należy do grona najbardziej uznanych teologów swoich czasów. Pewne jest, że żył na przełomie II i III wieku. Urodził się około 170 roku być może na terenach dzisiejszej Palestyny, a być może Azja.

Święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie, w czasach gdy na Stolicy Apostolskiej zasiadał Wiktor I (pierwszy papież, który zainicjował obchodzenie świąt Wielkiej Nocy).

Jednak z czasem Hipolit stał się krytykiem ówczesnego papiestwa. Nie zgadzał się na łagodne traktowanie grzeszników i nieetyczne zachowanie. Istnieje przypuszczenie, że przez pewien okres czasu Hipolit był antypapieżem, a na swoją stolicę obrał obecne Fiumicino w okolicach Rzymu.

Z legend i przekazów wiemy, że Hipolit był uczniem świętego Ireneusz z Lyonu. Inne źródła podają, że został nawrócony przez samego świętego Wawrzyńca, lub też do kompromisu pomiędzy papiestwem, a Hipolitem doszło na Sardynii, gdzie przebywał zesłany do kamieniołomów przez ówczesnego cesarza Rzymu wraz z papieżem Poncjanem. 

Hipolit zmarł śmiercią męczeńską w 235 roku na Sardynii. Został skazany na tortury i śmierć. Był rozciągany i ciągnięty przez konie po bezdrożach. 

W III wieku jego szczątki oraz ciało papieża Poncjana zostało przewiezione z rozkazu papieża Fabiana do Rzymu, gdzie spoczęło w Katakumbach świętego Kaliksta, a następnie w X wieku zostało pochowane w bazylice świętego Sebastiana (Basilica di San Sebastiano Fuori le Mura), w Rzymie.