Patron dzieci, kobiet w ciąży, skomplikowanych porodów.

Wzywany w przypadku gorączki, wyrzutów sumienia i walki z demonami.

Jest proszony o pomoc w chorobach bydła i dżumie. Patronuje rekolekcjom w kościele, żołnierzom i Jezuitom.

święto – 31 lipca

Nietuzinkowy święty. Urodził się w dobrej rycerskiej rodzinie w Kraju Basków (Hiszpania) w 1491 roku. Najmłodszy z trzynaściorga rodzeństwa. Niebawem po porodzie stracił matkę, został wychowywany przez żonę tamtejszego kowala.

Był typowym młodzieńcem tamtej epoki. Towarzyski, nie stronił od wojaczki, uciech stołu, przygodnych romansów i awantur. W wieku 30 lat został ciężko ranny podczas oblężenia Pampeluny. Długi czas rekonwalescencji przeznaczył na lektury, w tym na żywoty świętych i Życie Chrystusa. Po wyzdrowieniu całkowicie odmienił swoje życie.

Zamieszkał w pustelni, w której napisał słynne „Ćwiczenia duchowne“.

Zaczął doświadczać wizji, które towarzyszyły mu do końca życia. Rozpoczął studia. Podczas nich, w Paryżu poznał św. Franciszka Ksawerego, wraz z nim i kilkoma innymi przyjaciółmi złożył śluby ubóstwa, czystości i pracy misyjnej. Po nieudanej wyprawie do Palestyny, udał się do papieża po zatwierdzenie reguły nowego zgromadzenia Towarzystwa Jezusowego – Jezuitów.

Różniło się ono od dotychczasowych zakonów obowiązkiem ćwiczeń duchowym popartym wykształceniem, oraz ślubem absolutnej służby papieżowi. W 1541 roku został pierwszym generałem Towarzystwa jezusowego.

Zmarł 31 lipca 1556 roku w Rzymie, do końca życia pełnił obowiązki przełożonego Jezuitów. Został pochowany w barokowym, jezuickim kościele Najświętszego Imienia Jezusa w Wiecznym Mieście.