

Patron: młodzież, stażyści, studenci, uczniowie, wychowawcy i nauczyciele, wydawnictwa katolickie, duszpasterstwo młodzieży
święto – 31 stycznia
Dobroć, łagodność i zaufanie, to wartości, którym wierny był przez całe życie przez co nazywany był „radosnym świętym”. Urodził się 16 sierpnia 1815 roku w Becchii, (w dzielnicy zwanej dziś Castelnuovo Don Bosco), we włoskim Piemoncie. Rodzice byli ubogimi rolnikami, a rychła śmierć ojca dodatkowo skomplikowała byt rodziny. Wychowywany był przez matkę, jednak bieda i konflikt ze starszym, przyrodnim bratem spowodował, że w wieku 11 lat musiał zacząć pracować jako parobek.
Od najmłodszych lat miał świetny kontakt z rówieśnikami, a potem z dziećmi i młodzieżą.
Postanowił wybrać drogę duchownego by w szczególny sposób móc troszczyć się o wychowanie i byt zaniedbanych nastolatków.
Po uzyskaniu święceń kapłańskich zamieszkał w Valdocco na przedmieściach Turynu. Wokół panowała bieda a brak możliwości startu życiowego były powszechne.



W 1845 roku zorganizował przy wsparciu sługi Bożej markizy Juliette Colbert pierwszą świetlicę, potem szkołę zawodową i internat. Niespotykana wiara i charyzma świętego, spowodowały, że jego wkrótce idea tworzenia podobnych instytucji objęła całe Włochy, wkrótce także za sprawą misji w Ameryce Południowej.
W swojej działalności zawsze odwoływał się do swojego wybranego patrona – św. Franciszka Salezego a współpracowników nazywał salezjanami.
Z pochodzącą także z biednej rodziny św.Marią Mazzarello, powołał do życia analogiczną organizację dla dziewcząt (Córki Wspomożycielki Maryi). Ten bezpretensjonalny, zawsze pełen dobroci i uśmiechu człowiek, stworzył podwaliny pod jedną z największych opiekuńczych i edukacyjnych organizacji współczesnego Kościoła.



Głęboka wiara spowodowała, że z ubogiego chłopca półsieroty, stał się jednym z najbardziej znanych i lubianych świętych. Jednym z jego uczniów był św.Dominik Savio. Zmarł 31 stycznia 1888 roku w Turynie, jego grób w kościele salezjanów jest miejscem licznych pielgrzymek z całego świata.