Patron: trudne i beznadziejne sprawy, wszelkie problemy i sytuacje bez wyjścia, oraz Armenia

święto – 28 października

Jeden z Dwunastu Apostołów, prawdopodobnie brat Jakuba Młodszego. Nosił imię Juda, Tadeusz to nadany mu przydomek, który tłumaczy się jako „wielkoduszny”. Nazywano go też Lebeuszem – „odważnym”.

Jego życie jest dzisiaj bardzo mało znane. Prawdopodobnie z uwagi na fakt, że nosił to samo imię, co inny Juda –  Iskariota, który zdradził Jezusa.

Juda Tadeusz jest wymieniany we wszystkich Ewangeliach Nowego Testamentu: świętego Mateusza, świętego Marka i świętego Łukasza – wymieniają go wśród powołanych Dwunastu jako Judę Jakubowego, oraz świętego Jana, w której rozmawia z Jezusem podczas Ostatniej Wieczerzy. Do grona Apostołów Jezusa zalicza go też opis w Dziejach Apostolskich. Przypisuje mu się autorstwo jednego z Listów Apostolskich.

Po Zmartwychwstaniu Jezusa prawdopodobnie nauczał wraz z Apostołem Szymonem zwanym „Zelotą”, na terenach dzisiejszego Libanu, Syrii i Iranu. Istnieje też podanie o jego nauczaniu w Edessie i Libii.

Za działalność apostolską został skazany na śmierć męczeńską w Emesie ( dzisiejszy Hims – Syria).

Relikwie Świętego znajdują się w bazylice św. Piotra i Pawła w Rzymie. Juda Tadeusz jest wielkim orędownikiem w sprawach beznadziejnych.