Patron pielgrzymów

święto – 17 lipca

Krakowska litania do Wszystkich Świętych z XV wieku wymienia Justa w gronie świętych. Tradycja  podaje, że eremita był uczniem św. Andrzeja Świerada.

Żył na przełomie X i XI wieku. Być może był misjonarzem z przybyłym z zachodniej Europy, ale też wiele wskazuje na to, że był narodowości polskiej. Prowadził życie pustelnicze w eremii na wzgórzu w okolicach Tęgoborzy. Był przyjacielem i powiernikiem okolicznych mieszkańców. Jedno ze wzgórz nosi do dziś jego imię. Tam również zmarł około 1009 roku.

Jego kult popularny był w średniowieczu. Obecnie na wzgórzu św. Justa, w miejscu, być może jego dawnej pustelni, znajduje się siedemnastowieczny drewniany kościółek pod wezwaniem  Najświętszej Maryi Panny. W ołtarzu głównym obok kopii z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej znajduje się obraz z wizerunkiem św. Justa.

Wcześniej, w tym miejscu istniały starsze drewniane świątynie –jedną z nich mieli zniszczyć w połowie XIII wieku Tatarzy, a pod koniec średniowiecza – ok.1400 roku , wybudowano tam też klasztor kanoników reguły św.Augustyna, który niestety nie przetrwał do dzisiejszych czasów.