Patron: jeźdźcy i żołnierze

święto – 15 marca, lub 16 października (wcześniej m.in. 23 października, 22 listopada)

Istnieje wiele przekazów o życiu Lucjusza, które opisują jego historię. Setnik żył w I wieku. Wczesny Kościół chrześcijański uznawał go za pierwszego męczennika za wiarę chrześcijańską, którego ścięto na rozkaz Piłata. Według przekazów był uczniem pierwszych Apostołów.

Pochodził najprawdopodobniej z Kapadocji (tereny dzisiejszej Turcji) i pełnił służbę wojskową w Jerozolimie,  w czasie kiedy doszło do aresztowania i śmierci Jezusa. 

W Ewangelii według świętego Jana znajduje się opis z Ukrzyżowania, kiedy jeden z żołnierzy rzymskich przebija włócznią bok Chrystusa na Krzyżu (J 19, 34). Żołnierzem tym był późniejszy święty, który na chrzcie otrzymał imię Longin.

Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, przyjął chrzest i odbył długą pokutę. Wrócił w rodzinne strony, głosząc Dobrą Nowinę. Jeden z przekazów sytuuje go jako pierwszego biskupa Cezarei Kapadockiej.

Został zamordowany za Wiarę. Jego kult rozkwitł, a relikwie znajdują się w Rzymie, w kościele pod wezwaniem świętego Augustyna.