Patron: abstynenci, bednarze, bezdomni, garbarze, hotelarze, jeźdźcy, młynarze, modystki, kowale, krawcy, płatnerze, podróżni, producenci rękawiczek, szczotek, tkanin, restauratorzy, plony – urodzaj, więźniowie, właściciele winnic, wysypka, zwierzęta domowe, gęsi konie; żebracy, żołnierze;
Burgundia, Bydgoszcz, Moguncja, Poznań, Rottenburg, Tours.
święto – 11 listopada
Jeden z najpopularniejszych świętych. Jeden z pierwszych, których świętość uznano niemalże za życia, a którzy nie zginęli śmiercią męczeńską. Urodził na terenie dzisiejszych Węgier w miejscowości Szombathely (w ówczesnej prowincji cesarstwa – Panonii) ok. 316 roku. Rodzice nie byli chrześcijanami.
Jego ojciec – trybun wojskowy, przeznaczył go do służby w gwardii cesarskiej. Tak też się stało, jednak właśnie wtedy nastąpiło najbardziej spektakularne zdarzenie w życiu przyszłego świętego.
Stacjonując w Galii (dzisiejsza Francja), przy wjeździe do dzisiejszego miasta Amiens, napotkał odzianego w łachmany nędzarza.
Było zimno (późna jesień), więc Marcin odciął połowę swojego płaszcza legionisty i okrył nim żebraka.
Po udaniu się na spoczynek, miał sen, w którym ukazał mu się Chrystus przyodziany w ten płaszcz.
To zdarzenie miało definitywnie przekonać przyszłego świętego o wyborze drogi życiowej. W następnym roku przyjął chrzest a po kilkunastu latach (po zakończeniu minimalnego, obowiązkowego okresu) wystąpił z wojska. O kierunku jego duchowego rozwoju zaważyły nauki św. Hilarego z Poitiers.
W swojej działalności łączył zapał misjonarza z potrzebą odosobnienia. Po latach podróży po rodzimej Panonii Dalmacji i Italii, powrócił do ówczesnej Galii, w okolice Tours. Razem z nim dotarła opinia o nim, jako o niezwykle szlachetnym i roztropnym człowieku, sprzeciwiającym się karaniu śmiercią za rzekome magiczne praktyki, który nikogo nie osądzał i nie potępiał, znakomitym kaznodziei i cudotwórcy.
Wkrótce po osiedleniu się w pojedynczej celi w Liguge, powstał tam jeden z pierwszych w Europie klasztorów. Mieszkańcy sąsiedniego Poitiers wybrali go jednogłośnie na biskupa diecezji. Umierając w 11 listopada 397 roku pozostawił Francję otwartą na chrześcijaństwo.
Po przyjęciu przez pierwszego króla Franków – Chlodwiga chrztu, płaszcz świętego Marcina stał się narodową relikwią. Relikwie złożone zostały w bazylice pod jego wezwaniem w Tours.
