Patronka grzeszników żałujących za grzechy, pokutników, aktorów i prostytutek. Wzywana w przypadku chorób skóry, gorączki, i w prośbach o zachowanie czystości duchowej.

Walka z demonami, wyzwolenie od demonów, opętania, walka z ciałem, uwolnienie od cielesnych namiętności.

święto – 2 kwietnia

Prawdopodobnie żyła pomiędzy IV a VI wiekiem w Egipcie. Przyjmuje się rok urodzenia około 344 roku.

Jej losy znamy z zapisanych informacji przez św. Sophroniusza. We wcześniejszych wiekach Maria bywała mylona ze św. Marią Magdaleną.

Była nawróconą na chrześcijaństwo pustelnicą.

Lecz wiele lat wcześniej prowadziła bardzo rozwiązłe i grzeszne życie. Brała udział w pielgrzymce do Jerozolimy, bez pobudek religijnych, raczej szukając doznań cielesnych. Nie została dopuszczona przez ogromną moc do Bazyliki Grobu Pańskiego.

Maria zrozumiała swoje winy, żałowała i prosiła Boga o wybaczenie. Została wysłuchana. Mogła przekroczyć próg kościoła i adorować relikwie Krzyża.

Z Jerozolimy udała się do zgromadzenia św. Jana Chrzciciela przy rzece Jordan. Następnie udała się na pustynię i żyła tam do końca swoich dni.

Zmarła w 421, lub 522 roku. Przed śmiercią spotkał ją na pustyni św. Zosin. Maria otrzymała Komunię Świętą od Zosina (w wielki czwartek, następnego dnia zmarła). W następnym roku Święty znalazł Marię martwą. Jej ciało było nienaruszone.