św. Olaf II Haraldsson, król i męczennik

Patron Norwegii

święto – 29 lipca, 10 lipca

Żył na przełomie X i XI wieku. Urodził się w Norwegii, w regionie Ringerike. Jego ojcem był król Norwegii Harald Grenske, a matką Åsta Gudbrandsdatter. Urodził się około 995 roku.

Od najmłodszych lat brał udział w wyprawach wojennych, z których powrócił około osiemnastego roku życia.

W 1014 przyjął chrzest na terenach Normandii (Francja), a dokładnie w Rouen. Około 1016 roku wstąpił na tron norweski i krzewił chrześcijaństwo wśród poddanych dążąc do zjednoczenia kraju.

Król zaprosił do kraju biskupów, braci zakonnych i misjonarzy. Wznosił kościoły i klasztory. Jak wiemy z przekazów w dość brutalny sposób zwalczał pogaństwo.

W 1028 roku Olaf został pozbawiony władzy przez możnych i wygnany z kraju. Głównym powodem wygnania króla było jego nieprzejednane stanowisko walki z pogaństwem i wprowadzenie do kraju chrześcijaństwa.

Dwa lata później w 1030 roku król Olaf powrócił do kraju chcąc odzyskać tron. Zginął w bitwie pod Stiklestad 29 lipca tegoż roku. Został pochowany w okolicy Nidaros (obecnie Trondheim) przez miejscową ludność.

Kult Olafa jako świętego szybko wzrastał. Został kanonizowany 3 sierpnia 1031 roku. Jego relikwie znajdują się miejscu pochówku, gdzie w średniowieczu wzniesiono kościół. Obecnie jest to katedra Nidaros (Nidarosdomen) w Trondheim.