Patron zakochanych, szczęśliwych małżeństw, osób ciężko chorych, epilepsja, choroby psychiczne i nerwowe, opętanie i omdlenia. Wzywany w przypadku panowania zarazy.

święto – 14 lutego

Mimo, że z racji patronowania zakochanym, jest jednym z najpopularniejszych świętych, niewiele o nim wiemy. Pewne jest, że swoje życie związał z miejscowością Terni w regionie Umbrii (Włochy), gdzie został ścięty ok. 270 roku.

Był biskupem tamtejszej gminy chrześcijańskiej, człowiekiem niezwykle uczynnym, serdecznym i czułym na potrzeby innych. Otaczał go nimb osoby czyniącej uzdrowienia dzięki sile modlitwy. Według tradycji, bezpośrednią przyczyną wydania wyroku śmierci stało uzdrowienie z epilepsji (lub ze schorzenia kręgosłupa) chłopca imieniem Cheremnon – był on synem Kreatona, rzymskiego nauczyciela retoryki.

Cud uzdrowienia spowodował przyjęcie chrztu przez całą rodzinę obywatela rzymu, lecz spotkał się z natychmiastową reakcją miejscowego prefekta.

Innym powodem mającym wpływ na uwięzienie i śmierć świętego miało być wspomaganie zakochanych i potajemne udzielanie im ślubów, mimo cesarskiego zakazu. Panujący wówczas cesarz Klaudiusz II Gocki, zabronił bowiem zawierania małżeństw mężczyznom – żołnierzom w wieku poborowym. Będąc w więzieniu, Walenty uzdrowił (przywrócił wzrok) córkę strażnika, którą bardzo lubił. Ten cud stał się z kolei przyczyną nawrócenia całej rodziny nadzorcy więziennego.

Kult świętego rozpowszechnił się już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, w rodzinnej miejscowości w miejscu pochówku wybudowana bazylikę. Zwyczaj dawania kwiatów w jego święto ( w dniu zakochanych) został przejęty ze starej tradycji święta rzymskiej bogini Junony. W tradycji ludowej, w dniu św.Walentego ptaki zaczynają się łączyć w pary i budować gniazda.