Patronka proszona o pomoc w przypadku każdego nieszczęścia, oczerniania i oszczerstwa.

Jest wzywana w prośbach o deszcz w przypadku suszy.

święto – 11 sierpnia

Postać Zuzanny jest legendarna. Według podań żyła na przełomie III i IV wieku w Wiecznym Mieście Rzymie. Prawdopodobnie po męczeńskiej śmierci została pochowana w okolicach term cesarza Dioklecjana.

O samej świętej wiedzę czerpiemy ze średniowiecznych relacji. Prawdopodobnie była córką świętego Gabinusa, brata papieża św. Kajusza (Gajusza) i niewykluczone, że była spokrewniona z cesarzem Dioklecjanem.

Tradycja mówi, że odrzuciła rękę syna (krewnego?) cesarza, co przypieczętowało los młodej chrześcijanki. Została aresztowana i stracona przez ścięcie głowy mieczem, prawdopodobnie w domu swojego ojca Gabinusa. Według innych źródeł niewiasta o tym imieniu, była ormiańską chrześcijanką umęczoną w V wieku przez Persów.

W Rzymie, na jednym z siedmiu wzgórz –Kwirynale Hill, w północno-wschodniej części miasta znajduje się kościół pod wezwaniem Zuzanny (Santa Susanna alle Terme di Diocleziano), w którym znajdują się relikwie Świętej.